का बर.!

का बरं मला तुझी आठवण यावी...?जीवाची अशी घालमेल व्हावी....?सारं काही जवळ असुनही,दूर असल्याची जाणीव व्हावी.....?

आठवताहेत ते क्षण,जांच्यावर जगतेय अजुनपण,सतत तुला माझ्याकडे आणि माला तुझ्याकडे,खेचणारे असे हे क्षण
आठवतेय तो सारा पसारा,जो, पसरलाय सैरावैरा,त्यातूनच तुझा तो इशारा,तेव्हा अंगावर आलेला शहारा.....!
एवढे सर्व असुनही,का बरं मला तुझी आठवण यावी...?जीवाची अशी घालमेल व्हावी..........!
आठवतेय तुझं चिडणं - रागावणं,मग स्वत:च बोलणं,नाहीतर दोन - चार दिवस थांबून,मी बोलतेय का हे बघणं......!
वाटतं ही वेळ अशी,चुटकित सरून जावी,आणि शेवटी कायमची,आपली गाठभेट व्हावी.......! 

आजकाल इथं आम्ही दोघंच असतो

आजकाल इथं आम्ही दोघंच असतो..

माझा एकांत आणि मी.

आजकाल तसं दुस-या कुणाशी

फारसं पटत नाही..

तासन तास दोघं बोलत बसतो,

.. निश्चल अंधाराच्या काठाशी,

कधी मनात जपलेल्या वाटांशी..

पहाटे..

किरकिरं घड्याळ

तुझी स्वप्नं गढूळ करतं,

माझ्यासारखाच तेव्हा तोही चिडतो.

मग मी घड्याळाला गप्प करतो.

'आता स्वप्नांतही भेटणं नाही,

असंच काहीसं बडबडतो..

खिडकीचा पदर बाजूला सारतो,

तिच्या डोळ्यांतलं चांदणं हसतं…

तेव्हा त्याला मी हळूच सांगतो

की ‘तिच्या’ डोळ्यांतही

असंच काहीतरी असतं.

तुझ्या डोळ्यांत हरवलेल्या मला

तो पुन्हा मागे खेचतो..

मी पापण्यांतले थेंब वेचतो.. 

गुन्हा फक्त इतकाचं झाला

गुन्हा फक्त इतकाचं झाला,

कि मी तुझ्यावर प्रेम केलं..

माझं वेड मन तुझ्यावरचं मेलं.....

प्रेम मी करतचं राहिलो ,

तू फक्त व्यस्त राहिलीस...

मी मात्र धावतचं राहिलो ,

तू मात्र पाहतचं  राहिलीस...

आज मी तुझ्यापासून खूप दूर आहे,

तू मात्र तिथेचं  राहिलीस...

आठवणी मात्र येत असतात,

मी अश्रू पुसत राहतो...

जिथे असशील तिथे खूप सुःखी राहा,

पण मी तुझी वाट पाहत 

राहीन.....

- एक अनामिक (नितीश) 

आजही पुन्हा तेच झाले....!

आजही पुन्हा तेच झाले

मनाला माझ्या फक्त तुझे वेडं लागले

येताच आठवण तुझी मनाला खुप सावरले

...तरीही पुन्हा तेच झाले

सर्व जुने पुन्हा नवे झाले

कुणी नाही तु माझी

मनाला खुप समजावले

तरीही पुन्हा तेच झाले

मन तुझ्याविना उदास झाले

जगायचे आयुष्य सुखात

अनेकांनी सांगुन पाहीले

तरी पुन्हा तेच झाले

तुझ्याविना आयुष्य नकोसे झाले 

पाहिले न मी तुला, तू मला न पाहिल

पाहिले न मी तुला, तू मला न पाहिल

ना कळे कधी कुठे, मन वेडे गुंतले

हिमवर्षावातही कांती तव पाहूनी

तारका नभातल्या लाजल्या मनातूनी

ओघळले हिमतुषार गालावर थांबले

का उगाच झाकिसी नयन तुझे साजणी

सांगतो गुपित गोड स्पर्श तुझा चंदनी

धुंद या तुझ्या मिठीत देहभान हरपले

मृदूशय्या टोचते, स्वप्न नवे लोचनी

पाहिलेस तू तुला आरशात ज्या क्षणी

रुप देखणे बघून नयन हे सुखावले.....

मी हि कधी कुणाच्या प्रेमात होतो.............

एक अनामिक 

मी हि कधी कुणाच्या प्रेमात होतो,
माझ्यावरहि कुणाचं नियंत्रण असायचं.

नकळत का होईना मी हि हरवून जायचो,
कधी कधी तर वेळेचाहि भान विसरून जायचो.

दिवसभराच्या कामात एकदा तरी फोन करायचो,
हळूच का होईना पण "I Love U" म्हणायचो.

नाहीच Phone तर Miss Call तरी द्यायचो,
रात्री तशी सगळ्यांची झोपण्याची वेळ,
पण मी मात्र SMS -SMS खेळत राहायचो.

सगळंच आता भूतकाळात विरून गेलं,
माझं प्रेम माझ्यापासून दुरावून गेलं,

जाता जाता मला खूप वेदना दिल्या,
पण माझं प्रेम कधी व्यर्थ नाही गेलं.

जाता जाता खूप काही शिकवून गेलं,
किती तरी नाती आपण गृहीत धरतो त्यांचं अस्तित्वच आपण Assume करतो.

समजत नाही कधी मोल नात्यांचं आणि मग दुख करतो ते दुरावल्याचं आज खरंच समाधान वाटतंय कि मी हि कधी प्रेम केलं होतं.

खरंच माझं प्रेम व्यर्थ न्हवतं,
जाता जाता मला जगण्याच्या जवळ घेऊन गेलं.

एक अनामिक 

ती ....आणि तिचे वर्णन

तिच्या मखमली शब्दांचा जेव्हा
कानांना स्पर्श होतो,
कान तृप्त होतात
आणि मनालाही हर्ष होतो.....
वाटते सदैव तिने
माझ्याशी बोलत राहावे,
भावना समजून घेऊन
नुसते शब्दांशी खेळत राहावे....
ती हसली कि हृदय कसे
शहारून जाते,
वसंतात वृक्ष जसे पुष्पांनी
मोहरून जाते.....
तिचे खोटे खोटे रुसणे पण
वेड लाऊन जाते,
जसे तात्पुरते ग्रहनही
सूर्यालाच झळ लाऊन जाते...
ती रागावली ना
तर मग कुणाचीच काही खैर नसते,
शब्दांची तिची गाडी अशा वेळी
अगदी स्वैर सुटते....
तिची समजूत काढण्यात
एक वेगळीच मजा असते,
पण तिने अबोला धरला कि
ती मोठी सजा असते......
माझ्या भावनांना
सार्थ तूच आहेस,
माझ्या प्रत्येक शब्दाचा
अर्थ तूच आहेस......
तुझ्यावाचून जीवनाला
काय अर्थ आहे???
तूच एक सत्य
बाकी सगळे व्यर्थ आहे..

‎" तुझ्याशिवाय "

‎" तुझ्याशिवाय "

तुझ्याशिवाय जगणं मला आता, 

अगदी खरं कळणार आहे. 

आयुष्य तर कधिच संपले, 

आता नूसतेचं जगणार आहे.

अंगणामधले फुल सुद्धा, 

तुझ्याशिवाय कोमेजणार आहे. 

देवार्यातली वात देखील, 

तुझ्या विरहात जळणार आहे. 

 येणारी प्रत्येक राञ आता, 

चांदण्याशिवायच सरणार आहे. 

अन् रोज राञी ऊशी माझी, 

ओल्या आसवांनी भिजणार आहे.

स्वप्न तर केव्हांचेच तुटले, 

आठवणी फक्त राहणार आहे. 

तु जरी सोडुन गेली असलीस, 

तरी तु माझ्यातच ऊरणार आहे. 

 तुझी येण्याची आशा कधीच सोडली, 

आता मीच जग सोडणार आहे. 

तुझ्याशिवाय जगणं मला आता, 

अगदी खरं कळणार आहे.

रडायचे नाही म्हणुन खुप अड़लो मी...

रडायचे नाही म्हणुन खुप अड़लो मी 

विसरून जाइन तुला समजून किती रडलो मी 

का तूला आठवू... हाच विचार करतो मी 

अळव्यावरच्या थेम्बा प्रमाने क्षण क्षण मरतो मी 

नाही कधी जाणार आपण भेटायचो जिथे 

मनात माझ्या रोज ठरवतो मी 

तुझी अनुपस्तिथि असल्याने जीवनात 

रोज तिथे एकांतात रडतो मी 

नको दिसावा तुझा चेहरा 

रोज देवास पाया पडतो मी 

पाकिटातला तुझा फोटो फाड़ताना 

गलातल्या त्या खलीवर रडतो मी 

एकपण वस्तु तुझी का ठेवावी जवळ 

म्हणुन कपाटातल्या सर्व वस्तु काढतो मी 

प्रत्येक वस्तु एकदा हृदयाला लाउन 

मुक्त कंठाने रडतो मी .......